Matematik mengandungi dua unsur yang utama, iaitu simbolnya (seperti nombor, titik garisan, bentuk dan bahasa Matematik yang lain) serta prinsip, hukum, teorem dan peraturan-peraturan Matematik digunakan untuk menjalankan operasinya. Dengan perkataan lain, Matematik boleh diertikan sebagai satu cara yang sistematik yang membolehkan manusia mengetahui kuantiti dan nilai seperti saiz, laju, hala dan benda-benda di bumi atau di cekerawala.
Matematik bermula dari pengiraan bilangan. Orang zaman purba mengukur atau menghiris lambang, garisan atau gambar pada dinding gua, ranting-ranting dan batang pokok untuk merekod bilangan harta benda termasuk binatang ternakan mereka.
Pada zaman purba itu, matematik lahirlah daripada penciptaan lambang-lambang untuk mewakili bilangan. Selanjutnya, matematik dikembangkan oleh tokoh-tokoh matematik dan ahli falsafah, khasnya pada zaman tamadun kuno di negara Yunani, dengan cara memerhatikan pola-pola dan sistem bentuk alam sekeliling dan cekerawala.
Mereka menggunakan proses taakulan induktif dan deduktif, kemudian menghasilkan berbagai-bagai teorem geometri yang dihasilkan daripada perkara-perkara yang sebenar, ahli-ahli falsafah pada zaman tamadun Yunani itu memandangkan matematik sebagai satu cabangan ilmu pengetahuan yang mengandungi unsur fakta dan kebenaran.
Pada masa kini, matematik telah berkembang ke tahap yang kompleks sehinggakan pergertian matematik telah mempunyai pelbagai tafsiran.
